Siedem esejów będących efektem prywatnej fascynacji twórcami, badających związek aktu twórczego z biografią autorów i ich światem wartości oraz próba zrozumienia, jak rodzą się nasze poglądy i stanowiska w ich kontekście.
Nie można interpretować dzieł pisarza, patrząc przez pryzmat jego życia. Można jednak zinterpretować życie za pomocą dzieł" - mówi jedna z najważniejszych intelektualistek dwudziestego wieku - Susan Sontag. W swojej książce przygląda się biografiom, twórczościom i poglądom autorów, z którymi los związał ją zarówno osobiście, jak i intelektualnie: Waltera Benjamina, Rolanda Barthesa, Leni Riefenstahl, Antonina Artauda, Eliasa Canettiego i Paula Goodmana. Wszystkie postaci łączy pewne tytułowe, saturniczne, melancholijne usposobienie.
Sontag, przyglądając się różnorodnym obliczom i strategiom tworzenia swoich bohaterów, wyraźnie dowartościowuje indywidualne perspektywy patrzenia. Zbiór esejów jest również pretekstem do refleksji nad źródłami popkulturowej fascynacji faszyzmem, nad związkami estetyki i etyki w literaturze, filozofii, teatrze i filmie.
Z książki amerykańskiej eseistki wyłania się osobista refleksja, będąca wyrazem pewnego rodzaju obsesji, z jaką mierzy się Sontag. Silna fascynacja innymi i będące jej wynikiem próby interpretacji są ogniwem do tworzenia własnych przemyśleń, które jednak wielokrotnie giną w natłoku cudzych. Okazuje się, że bez głosu innych nie ma naszego, który odbija się od tego, co zostało już powiedziane, napisane, namalowane czy nakręcone. Pisanie o innych jest zatem próbą usłyszenia własnego głosu, który snuje się pomiędzy naszymi doświadczeniami kulturalnymi.