Oryks i Derkacz - Margaret Atwood

Zaskakująca, wciągająca i skłaniająca do refleksji powieść nominowana do Orange Prize i Man Booker Prize.

Oryks i Derkacz to poruszająca historia miłosna i zarazem fascynująca wizja przyszłości. Yeti, budząc się po globalnej katastrofie, nie może uwierzyć w śmierć swojego najlepszego przyjaciela Derkacza i ukochanej ich obu — pięknej Oryks. Dlaczego świat się rozpadł? Czy Yeti jest ostatnim żyjącym człowiekiem? Dlaczego przeżyły tylko zielonookie Dzieci Derkacza? Wyczerpany, poszukując schronienia i jedzenia, wyrusza w podróż — do własnej przeszłości i do źródeł katastrofy, która doprowadziła świat do zagłady.

– Ile nieszczęścia – powiedział podczas jednego z lunchów Derkacz. Musieli być wtedy tuż po dwudziestce, Derkacz już pracował w Instytucie Watsona-Cricka.
– Ile niepotrzebnej rozpaczy spowodowała seria biologicznych niedopasowań, niedobrane hormony i feromony? W rezultacie ktoś, kogo namiętnie kochasz, nie chce albo nie może odwzajemnić tego uczucia. Pod tym względem jako gatunek jesteśmy żałośni: niedoskonale monogamiczni. Gdybyśmy tylko potrafili łączyć się na całe życie jak gibony albo przestawić na zupełnie beztroski promiskuityzm, nastąpiłby kres seksualnych rozterek. Lepszy plan: zrobić z tego nieuchronny cykl, jak u innych ssaków. Nigdy nie zechcesz kogoś, kogo nie możesz mieć.
fragment

Margaret Atwood przenosi nas do nieodległej przyszłości, która wygląda aż nazbyt znajomo, a zarazem przerasta nasze wyobrażenia. Z charakterystycznym dla siebie dystansem i czarnym humorem konstruuje kolejne ostrzeżenie — igranie z genetyką, brak poszanowania dla otaczającego nas świata i ekologii musi skończyć się źle.

"Nie ustępuje najmocniejszym dystopiom XX wieku — Oryks i Derkacz to wybitna pozycja literatury wizjonerskiej."
„The Washington Post”

"Mistrzyni Atwood i jej przyprawiająca o dreszcze postapokaliptyczna wizja świata nawiązuje do George’a Orwella, Anthony’ego Burgessa i Aldousa Huxleya... Oryks i Derkacz to jedna z czołowych pozycji literatury wizjonerskiej."
„The Seattle Times”