Dziennik hipopotama - Krzysztof Varga

Osobiste zapiski Krzysztofa Vargi prowadzone między kwietniem 2018 a marcem 2020 roku. Mistrzowsko opisujące naszą codzienność, punktujące absurdy rzeczywistości, komentujące wydarzenia, którymi wszyscy żyliśmy.

„Obudziwszy się w stanie niezrozumiałej euforii, połączonej z bezdenną rozpaczą postanowiłem rozpocząć wreszcie te zapiski dziennikowe” – tak w kwietniu 2018 roku Krzysztof Varga rozpoczyna swój diariusz. Kilka zdań później, pięćdziesięcioletni pisarz dodaje: „Doszedłszy (…) do symbolicznego wieku uznałem, że czas stanąć w prawdzie i zderzyć się z rzeczywistością”. Varga zapisuje swoje myśli przez kolejne miesiące, by zakończyć narrację w marcu 2020 roku, kilka dni po ogłoszeniu w Polsce stanu epidemii.

W swoim dzienniku pisarz jest przede wszystkim czujnym obserwatorem. Raz zatroskanym i pesymistycznie spoglądającym na otaczający świat filozofem, częściej ironicznym i sarkastycznym komentatorem rzeczywistości. „Dziennik hipopotama” to opowieść osobista – dowiemy się z niej, jakie książki czyta autor, jakie oglądał filmy i z kim się posprzeczał, ale przede wszystkim poznamy jego wciągające i bardzo analityczne przemyślenia. A już najbardziej jest „Dziennik…” wnikliwą obserwacją zmian zachodzących w kulturze, polityce, na rynku książki i w mediach. Varga pisze językiem, jaki znamy z jego powieści – z humorem i dystansem, świetnym formalnie i celnym w złośliwych nierzadko pointach. W odróżnieniu od wielu wydanych w ostatnich latach dzienników, Varga nie zajmuje się swoim wnętrzem. Nie pisze o najintymniejszych rozterkach, nie dowiemy się w co się ubrał na galę Fryderyków, z kim sypia i jakie wino lubi najbardziej. To, na czym się skupia to nasza wspólna rzeczywistość – jej absurdy, najważniejsze wydarzenia i uniwersalne pytania. Dzięki zapiskom Vargi to nasze dziwaczne i pełne znaków zapytania „teraz” staje się trochę bardziej zrozumiałe.

Kliknij i dowiedz się więcej: